• Film, który obejrzałem w zeszłym tygodniu.
  • Kot w Butach – Ostatnie Życzenie – miłe zaskoczenie. Animacja może wydawać się dość zaskakująca. Nie jest to bowiem odzwierciedlenie realizmu wizualnego jak w Shreku i mówię – bardzo dobrze! Niby historia z prostym morałem, ale nie sposób nie zakochać się w trzecim bohaterze kreskówki – porzuconym piesku, który towarzyszy naszej dwójce znanej z poprzedniej części. Wciąż zastanawiam się, czy to kategoria dla dzieci, bowiem sama Śmierć przedstawiona tutaj zdecydowanie wymyka się bajkowym schematom. Warto!

• Muzyka, której ostatnio słuchałem:
  • Brutus – Unison Life – naprawdę chciałem, aby ten album mi się nie spodobał. Nawet początkowo stwierdziłem nawet, że to kolejny ciężkawy band tylko z kobietą na wokalu. Z minuty na minutę zacząłem się wsłuchiwać w emocje Stefanie i… zaskoczyło. To jest taka dawka emocjonalnych huśtawek, że kiwam się praktycznie przy każdym wersie kiedy prowadzę auto. Dajcie temu szansę, zwłaszcza jak w “What Have We Done” laska śpiewa: “For too long, I’ve been dying inside…”

• Artykuł nad którym ostatnio rozmyślałem. Czy to koniec ery programowania jakie dotychczas znamy?
  • The End of Programming. Za autorem: “It seems totally obvious to me that of course all programs in the future will ultimately be written by AIs, with humans relegated to, at best, a supervisory role.“

• Miejsce które odwiedzilem:
  • Sokołowsko i Waligóra. Jeśli uwielbiacie góry to zdecydowanie polecam zatrzymać się w tej miejscowości. Po pierwsze, to świetny punkt startowy na szczyt Waligóry. Po drugie: jest tam restauracja Leśne Źródło, które serwuje bardzo dobre jedzenie, a specjalnością jest przepyszna beza. Poniżej kilka zdjęć ze szklaku.

• Eksperyment IF (post przerywany), zakończony w środę. Wnioski:
  • 4 dni
  • Hektolitry wody, plus 3 kawy
  • W tym czasie 3 treningi: 1 godzina biegania, 2 godziny squash, 1 godzina boks
  • Po 2 godzinach squasha wyraźnie odczuwanie pulsowania ciała
  • Po 3 dniu z rana żołądek domagał się czegoś innego niż woda. Wieczorem oznaka zmęczenia i ból głowy
  • 4 dzień na boksie – wyraźnie odczuwałem każde cardio
  • 5 dnia jajecznica smakowała jak nigdy 🙂

• Statystyki korzystania ze smartfona:
  • Średnio dziennie: 3h0m (drop o 25% z zeszłego tygodnia)
  • Społeczności: 7h1min
  • Podróże: 3h17minut
  • Rozrywka: 2h 35 minut

Jako, że to początek nowego roku, poniżej moje małe podsumowanie filmów z roku 2022 wartych obejrzenia (bez ocen i kolejności):

• Menu – lubię kino w zamkniętych małych przestrzeniach, a tutaj dostajemy jeszcze wątek kulinarny, który także jest bardzo inspirujący. Mimo, że zakończenie nieco odstaje to całościowo klaustrofobiczne wnętrze i klimat grozy wszystko rekompensuje. Warto!
• Bullet Train – przyznaję, że John Wick mnie nie zachwyca, a tutaj podobnie jak w Menu, wszystko dzieje się praktycznie w jednej przestrzeni i jak na niezobowiązującą pędzącą rozrywkę ogląda się to bardzo dobrze. Wszystko śmiga, skacze, błyszczy, łącznie z bronią. Akcyjniak, ale z przymróżeniem oka.
• Powodzenia Leo Grande – teatralnie, przewrotnie, intymnie no i znów całość zamknięta w jednym pokoju. Afirmacja własnego ciała, własnych lęków. Przełamywanie tabu. Wątek konieczności wyboru profesji mocno naciągany, ale jest w tym filmie coś terapeutycznego.
• W Trójkącie – bezapelacyjnie top topów 2022. Niezależnie od roli społecznej okazuje się że wszyscy jesteśmy równi w określonych sytuacjach. Reżyser The Square nie byłby sobą gdyby nie pokazał relacji społecznych w przewrotny sposób. Trzeci akt nieco przydługi, ale dla drugiego zdecydowanie warto!
• Wieloryb – znów wszystko zamknięte w jednym mieszkaniu. Zarówno reżyseria Darrena jak i aktorstwo Brendana Frasera to przykład jak powinno się trzymać widza na brzegu fotela z wypływającą łzą z oka.
• NOPE – jest groza, jest szaleństwo, są cytaty znanych filmów, jest także satyra na amerykańskie społeczeństwo. Pięknie się to ogląda.
• The Stranger – film dla osób, które kochają Zodiaca, choć ten toczy się zdecydowanie wolniej, ale atmosfera jest tak gęsta, że nie można oderwać wzroku zarówno od mrówczej pracy policji jak i zachowania podejrzanego o morderstwo.
• Wszystko wszędzie naraz – można o wieloświatach w nadęty sposób, ale można też z przymróżeniem oka. Tutaj nic nie jest pewne, a jednak struktura filmu jest tak magiczna, że chce się więcej.
• Pinocchio – Del Toro udowania, że można stworzyć bajkę dla dorosłych mimo, że opowieść była wyeksploatowana do granic.